Dysplazja u psów to poważne schorzenie, które wpływa na jakość życia naszych czworonożnych towarzyszy. Choroba ta, najczęściej dotykająca staw biodrowy, prowadzi do zmian zwyrodnieniowych i może powodować znaczny dyskomfort oraz ograniczenie ruchomości. Wczesne rozpoznanie objawów dysplazji jest kluczowe dla skutecznego leczenia i zapobiegania postępowi choroby.
Dysplazja stawu biodrowego u psów to poważne schorzenie ortopedyczne, które wpływa na rozwój stawów biodrowych. Nazwa “dysplazja” pochodzi z języka greckiego i oznacza “złe ukształtowanie”. Jest to wada rozwojowa układu kostnego, polegająca na nieprawidłowym rozwoju struktur stawowych. W przypadku dysplazji, głowa kości udowej i panewka miednicy nie rozwijają się równomiernie w okresie szczenięcym, co prowadzi do niedopasowania struktur w stawie.
Dysplazja stawu biodrowego charakteryzuje się zmianami w kształcie panewki kości biodrowej i głowy kości udowej. Zazwyczaj dochodzi do spłycenia panewki i zmiany kształtu głowy kości udowej, która staje się mniejsza i traci swój naturalny kształt. To prowadzi do niestabilności stawu, wywołując stany zapalne, ból i w późniejszym etapie procesy zwyrodnieniowe.
Dysplazja stawu biodrowego może występować u psów różnych ras, jednak pewne rasy są bardziej predysponowane do tej choroby. Najczęściej dotyka ona duże i szybko rosnące rasy psów, takie jak:
Warto jednak zaznaczyć, że dysplazja może również występować u mniejszych ras, takich jak buldogi, mopsy, spaniele, bassety i american staffordshire teriery.
Dysplazja stawu biodrowego to schorzenie o złożonej etiologii, na które wpływają zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe. Dziedziczenie tej choroby jest skomplikowane i zależne od wielu genów. Jednak sama obecność predyspozycji genetycznych nie gwarantuje, że u psa rozwinie się dysplazja.
Czynniki środowiskowe, które mogą wpływać na rozwój dysplazji, obejmują:
Badania wykazały, że zmienność genetyczna odpowiada jedynie za 15-40% przypadków, co podkreśla znaczenie czynników środowiskowych w rozwoju choroby.
Dysplazja stawu biodrowego może być trudna do rozpoznania na wczesnym etapie. Pierwsze objawy mogą pojawić się już u szczeniąt w wieku około 6 miesięcy. Do wczesnych objawów należą:
Należy zauważyć, że niektóre z tych objawów, takie jak przeskakujące biodro, mogą nie być jednoznacznymi wskaźnikami dysplazji, ale powinny skłonić właściciela do konsultacji z lekarzem weterynarii.
W miarę postępu choroby, objawy dysplazji stawu biodrowego stają się bardziej wyraźne. Do zaawansowanych objawów należą:
U psów z zaawansowaną dysplazją często obserwuje się również charakterystyczną pozycję leżącą z wyciągniętymi kończynami do tyłu.
Ból związany z dysplazją stawu biodrowego może manifestować się na różne sposoby. U psów należy zwrócić uwagę na:
W przypadku zauważenia któregokolwiek z tych objawów, konieczna jest wizyta u weterynarza. Specjalista przeprowadzi badanie ortopedyczne, które może obejmować próby Barlowa lub Bardensa u młodych psów oraz zlecić badania obrazowe, takie jak RTG lub CT, aby potwierdzić diagnozę i określić stopień zaawansowania choroby.
Diagnostyka dysplazji stawu biodrowego rozpoczyna się od badania klinicznego. Lekarz weterynarii przeprowadza szczegółowe badanie fizykalne, obejmujące ocenę chodu psa oraz manipulację stawami biodrowymi. U młodych psów wykonuje się specjalistyczne testy, takie jak próba Ortolaniego, Barlowa czy Bardensa, które mają na celu wykrycie niestabilności stawu biodrowego.
U starszych psów badanie fizykalne koncentruje się na ocenie zakresu ruchu stawu, obecności bólu podczas manipulacji oraz stanu mięśni okolicy miednicy. Często obserwuje się ograniczoną ruchomość stawu i zanik mięśni miednicy.
Badanie rentgenowskie jest kluczowym elementem diagnostyki dysplazji stawu biodrowego. Wykonuje się je u pacjenta poddanego znieczuleniu ogólnemu, aby zapewnić odpowiednie ułożenie i minimalizację stresu. Projekcja brzuszno-grzbietowa jest najbardziej powszechną metodą stosowaną w diagnostyce dysplazji. Wymaga ona symetrycznego ułożenia psa, co często jest możliwe tylko po zastosowaniu sedacji.
Prawidłowa diagnoza dysplazji stawu biodrowego wymaga kompleksowego podejścia, łączącego wyniki badania klinicznego, badań obrazowych oraz informacji zebranych podczas wywiadu lekarskiego. Wczesna diagnostyka, rozpoczynająca się już w wieku 4 miesięcy, może być kluczowa dla skutecznego leczenia i zapobiegania postępowi choroby.
Dysplazja stawu biodrowego u psów to poważny problem zdrowotny, który wpływa na jakość życia naszych czworonożnych przyjaciół. Wczesne rozpoznanie objawów i prawidłowa diagnostyka są kluczowe dla skutecznego leczenia i zapobiegania postępowi choroby. Właściciele psów powinni być świadomi czynników ryzyka, takich jak predyspozycje genetyczne oraz wpływ środowiska, w tym diety i aktywności fizycznej.
Kompleksowe podejście do diagnostyki, łączące badanie kliniczne z zaawansowanymi metodami obrazowania, pozwala na dokładną ocenę stanu stawów biodrowych psa. Dzięki temu można opracować odpowiedni plan leczenia, obejmujący zarówno metody zachowawcze, jak i chirurgiczne. Świadomość i czujność właścicieli, w połączeniu z regularną opieką weterynaryjną, mogą znacząco poprawić jakość życia psów z dysplazją stawu biodrowego.
Zweryfikowano pod kątem merytorycznym.
Dr n. wet. Anna Ruszczak
10% rabatu na pierwsze zakupy
Dołącz do naszej PetPaw Rodziny, by jako pierwszy
dowiadywać się o pawastycznych promocjach,
nowościach i poradach, które pomogą zadbać o
zdrowie Twojego psa każdego dnia.